ทำงานที่เรารัก แล้วจะทำได้ดี เป็นความเชื่อแบบนึง

ทำงานที่เรารัก แล้วจะทำได้ดี เป็นความเชื่อแบบนึง

อีกความเชื่อนึงคือ

ทำไมต้องรักงานด้วย แค่ความรับผิดชอบในงานก็เพียงพอแล้วมั้ย?

2 ความเชื่อนี้ไม่มีถูกไม่มีผิด

เพราะมันเป็นวิธีคิดในการใช้ชีวิต

แต่เราต้องรู้ตัวเองว่าเราเหมาะกับความเชื่อไหน

บางคนเชื่อถึงขนาดว่า

ชีวิตไม่จำเป็นต้องมีความสุขก็ได้

(ฟังดูแล้วโคตรบ้า are you insane!!)

คือ ถ้าเชื่อแบบนี้ ก็ดีไปอีกแบบ

เพราะโลกเราต้องการคนทำงานบางอย่างที่บางคนไม่อยากทำ

ยกตัวอย่างง่ายๆ เช่น ตำแหน่งคนล้างห้องน้ำ

ก็เป็นตำแหน่งที่บางคนไม่ได้อยากทำ

ทีนี้มาอีกแนวคิดนึงที่ว่า

ทำงานที่เรารัก แล้วจะมีความสุขและทำได้ดี

อันนี้เป็นความเชื่อของเฮียเหมเอง

ที่เชื่อแบบนี้ว่า เวลาเรามีจำกัด

ถ้าเราทำในสิ่งที่ได้แค่เงินเลี้ยงตัวเอง

และหมดไปวันๆ มันเหมือนไม่ได้เติมเต็มความหมายของชีวิต

ชีวิตเกิดมาทั้งที มันต้องได้ทำในสิ่งที่ extraordinary

ต้องเป็นผลงานที่ฝากไว้ให้ในโลกใบนี้

ต้องเป็นผลงานที่ทำให้คนมีความสุข

ซึ่งแตกต่างจากผลงานที่ช่วยให้คนหายทุกข์

อันนี้เราพูดกันในระดับความสุขที่เข้าถึงง่าย

เรายังไม่พูดถึงความสุขจากความจริงแท้

ที่ไม่กลับมาเกิด

ผลงานที่ช่วยให้คนหายทุกข์ เช่นอะไร?

อาหาร ไงครับ ช่วยให้คนหิวหายทุกข์

ยา ไงครับ ช่วยคนป่วยหายทุกข์

เป็นผลงานเชิงรับ คือต้องทุกข์ก่อน

แล้วเอาสิ่งพวกนี้มาแก้ ก่อเกิดเป็นอาชีพมากมายอย่างที่เราเห็นๆ

ส่วนผลงานที่ทำให้คนมีความสุข

เป็นเชิกรุก คือคนเห็นงานนี้แล้วมีความสุขเลย

เช่น งานศิลปะ เค้าเดินผ่านมาเห็นมีความสุขเลย

ภาพเขียน รูปปั้น sticker Line

ส่วนคลิป YouTube เป็นได้ทั้ง 2 แบบ

ผลงานช่วยให้คนมีความสุข(เชิงรุก)

คลิปสายบันเทิง คนดูแล้วมีความสุข

ผลงานช่วยให้คนหายทุกข์(เชิงรับ) 

คือแก้ปัญหาให้คนดู เช่น สอนทำหน้ากากอนามัย

มีข้อสังเกตุอยู่อย่างนึง คือ

ถ้าเป็นผลงานทำให้คนมีความสุข ยอดวิวมากกว่า

ถ้าเป็นผลงานช่วยให้คนหายทุกข์ ยอดวิวน้อยกว่า

ซึ่งมันแปลกแต่จริง ที่คนวิ่งหาความสุข เพื่อกลบอาการทุกข์