Attitudes for life

ตอนน้ำท่วมผมได้ไปเป็นอาสาสมัครช่วยเหลือผู้ประสบภัยในศูนย์ของมหาวิทยาลัย
ที่นั่นทุกคนกินข้าวหม้อเดียวกัน กับข้าวจากพ่อครัวแม่ครัวเดียวกัน
เงินมัน "ไร้" ความหมายไปทันที เพราะ สบู่ แปรงสีฟัน โฟมล้างหน้า ยาสระผม ฯลฯ
มันมีอยู่ในศูนย์ ซึ่งถ้าเป็นชีวิตปกติของเหล่านี้เราต้องใช้เงินของเราซื้อเอง
แต่ในช่วงภัยพิบัติเรากลับได้รับความช่วยเหลือจากผู้ที่บริจาค

มันทำให้เห็นว่า "การตั้งค่า" ให้วัตถุบางอย่าง เช่น "รถสปอต" โดยให้ผู้ที่มี "เงิน" มากพอ
สามารถซื้อได้เท่านั้น กิน อยู่ หรูหรา สำหรับผู้ที่มี "เงินถึง" เท่านั้น
มันกลับทำให้เรารู้ว่าเรา "โดนหลอก" เพราะแม่ง ไอ้พวกที่ตั้งค่าพวกนี้
มันตั้งขึ้นมาเพื่อให้คนหลงไปตามวัตถุโดยมุ่งเน้นชีวิตที่
"เน้นหาเงิน" มากกว่า "เน้นหาปัญญา" ความเข้าใจชีวิต ทัศนคติ

มันโยงมาถึงปัญหาของ "ชาติ" คือ "สถาบันครอบครัว" เป็นสถาบันที่ถูกทำร้ายมากที่สุด
เพราะผู้ปกครอง "เน้นหาเงิน" แต่ไม่ "เน้นหาปัญญา" ให้ลูก "มากพอ"
ครอบครัวคนไทย "ส่วนใหญ่" โยนเงินให้ลูกมาใช้ "อย่าคิดว่ามันจบ"
เพราะ "ความฉลาด" ในการมอง "ชีวิต" เด็กไทย "ส่วนใหญ่" แทบไม่มีเลย
ดังนั้นคุณจึงเห็น "ความเสื่อม" หลายๆด้าน

"เบื่อการเรียน เรียนไปไร้ค่าตายห่าลืมหมด แต่อย่าลืมมึงไม่ได้เกิดมาเพื่อตาย ถ้าศึกษาชีวิตดีๆมึงจะรู้ว่าเกิดมาเพื่อพ้นทุกข์ต่างหาก แล้วถ้ามึงเบื่อเรียนมึงจะรู้วิธีพ้นทุกข์ได้ยังไง"
"ก้าวร้าว เรียกอาจารย์แบบจิกหัว เช่น เรียกชื่อเลยโดยไม่มีคำนำหน้า เหมือนเรียกคนใช้ที่บ้าน(ซึ่งบางคนบ้านก็ไม่มีคนใช้แต่กระแดะเสือกทำ)"
"ท้องอันดับต้นๆของเอเซีย มึงจะรีบโตรีบตายกันไปไหน"
"ถอดหน่อย โชว์หน่อย กูก็ดัง อันนี้ไม่ผู้ใหญ่มึงอย่าโทษเด็ก เพราะสื่อที่มึงผลิตออกมาน่ะขายได้กลาดเกลื่อนตามท้องตลาด ซื้อง่ายยิ่งกว่าซื้อข้าวอีก"
เด็กไทยเรียน "หนัก" อันดับต้นๆของ "โลก"
แต่คุณภาพกลับได้ อันดับท้ายๆของ "โลก"

ทั้งหมดที่กล่าวมา "คุณ" อย่าโทษเด็ก
เด็กที่เห็นอย่างทุกวันนี้ คือเด็กที่ผู้ใหญ่ทุกวันนี้ปั้นมา

เป้าหมายชีวิตคุณน่ะ "หาแต่เงิน" หรือ "หาปัญญา" กันแน่
เงินซื้อได้แค่"ความสะดวก" แต่ "ความสุข" น่ะเงินซื้อไม่ได้เสมอไป